De illusie van individualisme

Een individualist heeft een aantal overtuigingen: dat hij nooit iemands leven zal leiden of toestaan ​​dat iemand de zijne zal leiden, hij zal niet regeren of worden geregeerd, hij zal geen meester of een slaaf zijn en terwijl hij zichzelf niet aan iemand zal opofferen, nee één zal aan hem worden geofferd. Er is een totale tekortkoming in dit concept omdat het volledig in strijd is met het altruïsmeprincipe zoals dat van de politie en het leger. Bovendien zal een dergelijk concept ervoor zorgen dat mensen zichzelf confronteren met onverschilligheid.

De maatschappij waarin we vandaag leven, is gebouwd op de kennis van het individu die op de juiste manier is gericht op productieve middelen en vervolgens collectief beschikbaar wordt gemaakt. Geen enkel mens kan de eer opeisen voor de uitvinding van de computer of het internet. Het concept kon echter niet tot stand zijn gekomen in de afwezigheid van collectieve inspanning van gegevensverzameling en synthese.

Individuele prestaties worden door de collectieve groep erkend en gerespecteerd, omdat de betrokken personen namen krijgen toegewezen en waar mogelijk krediet krijgen, maar hoe leven we in een samenleving die bestaat uit niets anders dan individualisten? Bestaat er enige reden om alleen het individu te bestuderen, omdat het voor mensen onmogelijk is om buiten de samenleving te bestaan? Eerlijk gezegd bestaat de individuele mens die overleeft niet. Er zijn enkele dieren zoals grizzlyberen, die geen sociale interactie hebben, omdat ze kunnen dwalen over verafgelegen gebieden. Ze werken alleen samen met het doel van reproductie. Zelfs deze ongewone en beperkte levensstijl gaat verder dan wat de mens kan bereiken.

Menselijke waarden, die hoog worden gewaardeerd, zullen waardeloos zijn wanneer er geen groep is om ze te interpreteren. Concepten zoals Rijkdom, Vrede, Roem, Veiligheid en Prestatie bepalen de relatie van individuen binnen een sociale groep, en ze zijn betekenisloos buiten die context. Waarom zou een succesvolle zakenman een vals idee geven dat hij zijn rijkdom verwerft via zelfhulp? Het is normaal om te horen dat sommige mensen ‘zelfgemaakte mannen’ worden genoemd. Volgens hen is hun succes geen erfenis van familiebezit, connecties, hulp, enz. De waarheid is dat geen van hen succes boekt zonder op de schouders van reuzen staan. We zijn afhankelijk van onze medemensen: ouders, leraren, broers en zussen, buren, familieleden, vrienden en gastheren van andere mensen die ons leven beïnvloeden.

Mensen zijn sociale wezens die depressief kunnen worden wanneer ze worden geïsoleerd van andere wezens. Niemand is volledig zelfvoorzienend en kan alles produceren wat hij nodig heeft voor het bestaan. De mens kan geen eigen eiland zijn. We hebben allemaal baat bij diversiteit. Alleen, we zijn nul waard.

Ben je verrast door de verklaring? Vraagt ​​het om nuchtere reflectie? Of heb je een tegengestelde mening? Het is waar dat je een succesvol individu bent, maar “alleen, je bent nul waard” betekent de waarde van je waarde wanneer je absoluut alleen bent zonder enige menselijke relatie. Niemand is iets waard, maar individualisme ligt in het hart van de illusie. We worden als belangrijk en waardevol beschouwd via onze relatie met anderen en alles wat ons omringt.

Verschillende mensen hebben dit concept vandaag naar de norm verheven omdat ze geloven dat alles alleen kan worden bereikt zonder hulp van anderen. Individualisme is een illusie, maar het is jammer dat velen nog steeds vasthouden aan hun ego, persoonlijke interesse en geloven dat ze superieur zijn aan anderen. Onze grootste uitdaging blijft: laat ons ego los. We moeten de geest van nederigheid oefenen in plaats van ons te laten geloven dat we boven alle anderen verheven zijn.